آرتریت روماتوئید
آرتیت روماتویید عبارت است از یک بیماری طولانی مدت که طی آن مفصل به همراه عضلات، غشاهای پوشاننده و غضروف متأثر می‌شوند. گاهی چشم و رگ‌های خونی نیز درگیر می‌شوند. این بیماری سه برابر در زنان شایع‌تر است و معمولاً بین سنین ۶۰-۲۰ سالگی رخ می‌دهد. حداکثر بروز آن در سنین ۴۰-۳۵ سالگی است.
ـ علایم شایع:
۱. تب پایین
۲. وجود برآمدگی‌هایی زیر پوست (گاهی)
۳. خشکی صبحگاهی
۴. شروع آهسته یا ناگهانی: قرمزی، درد، گرمی و درد به همگام لمس در یک یا تمام مفاصل فعال در دست، مچ دست، آرنج، شانه، پا، و مچ پا
ـ علل بیماری:
ناشناخته است، ولی این بیماری احتمالاً منشاِء خودایمنی دارد.
ـ عوامل افزایش دهنده خطر:
۱. سابقهٔ خانوادگی آرتریت روماتوئید یا سایر بیماریهای خودایمن
۲. عوامل ژنتیک، مثل نقص در دستگاه خودایمنی
۳. زنان در سنین ۵۰-۲۰ سالگی
۴. استرس عاطفی می‌تواند باعث شعله‌ور شدن بیماری شود
ـ پیشگیری:
هیچ روش خاصی برای پیشگیری وجود ندارد
ـ عواقب مورد انتظار:
بیماری ممکن است خفیف یا شدید باشد و این بیماری در حال حاضر قابل علاج نیست، اما با تشخیص زودهنگام، می‌توان درد بیمار را تخفیف داد، از بروز ناتوانی و معلولیت جلوگیری به عمل آورد، و عمر طبیعی توأم با فعالیت را برای بیمار به ارمغان آورد. با درمان محافظه‌کارانه، علایم در ۷۵% بیماران در عرض یک سال بهبود می‌یابند. اما حدود ۱۰%-۵% بیماران، علی رغم درمان، نهایتاً معلولیت پیدا خواهند نمود
ـ عوارض احتمالی:
۱. اختلال بینایی
۲. کم‌خونی متوسط
۳. تغییر شکل مفصل به طور دایمی و از کارافتادگی بیمار
۴. داروهای مورد استفاده در درمان می‌توانند عوارضی به همراه داشته باشند، مثل مشکلات در معده، و مشکلات ناشی از استفاده طولانی مدت از استریید.
ـ درمان:
۱. انجام آزمایش خون برای بررسی وجود «عامل روماتویید»
۲. به فکر نقل مکان به آب و هوای خشک باشید. هوای مرطوب علایم را بدتر می‌کند.
۳. استفاده از دستکش در شب برای حفظ گرما
۴. تخفیف درد با گرما مثلاً استفاده از حوله آب داغ، لامپ تولید کنندهٔ، یا استخر آب گرم
۵. اگر تشک سفت ندارید، یک تختهٔ ضخیم چندلا زیر تشک خود قرار دهید.
۶. استفاده از آتل به هنگام خواب می‌تواند در حمایت و حفاظت از مفصل دچار بیماری کمک‌کننده باشد.
ـ داروها:
داروهای ضد التهاب غیراستروییدی، از جمله آسپیرین و سایر سالیسیلات‌ها؛ ترکیبات طلا؛ داروهای سرکوب کننده ایمنی. داروهای کورتیزونی معمولاً درد را به طور سریع و مؤثر برای مدت کوتاهی برطرف می‌کنند، اما در استفاده طولانی‌مدت، کمتر اثر بخش هستند. این داروها نمی‌توانند از تخریب پیش روندهٔ مفصل جلوگیری کنند، و گاهی اثرات جانبی زیانباری به بار می‌آورند. توجه داشته باشید که تزریق کورتیزون به داخل مفصل نیز درد را فقط به طور موقتی بهبود می‌بخشد.
ـ فعالیت:
تا زمانی که تب و سایر علایم شعله‌ور شدن بیماری ناپدید نگشته‌اند، در رختخواب به استراحت بپردازید، مگر برای رفتن به توالت. پس از آن فعالیت خود را از سر بگیرید ، اما در طی روز اوقاتی را برای استراحت اختصاص دهید. هر شب حداقل ۱۲-۱۰ ساعت بخوابید. خود را زیاده از حد خسته نکنید. به هنگام ایستادن، راه رفتن، و نشستن، بدن خود را راست نگاه دارید. حتی‌المقدور به طور فعال ورزش کنید تا قدرت عضلانی و حرکت مفصل تا حد امکان حفظ شود. شدت فعالیت را به تدریج به حد توصیه شده برسانید. ورزش در استخر آب گرم برای خشکی مفاصل خوب است. مفصل معلول شده را باید به طور غیر فعال (بدون استفاده از عضلات حرکت‌دهندهٔ آن مفصل) حرکت داد تا بدین‌وسیله از انقباض دایمی و جمع‌شدگی عضلات جلوگیری شود.
ـ رژیم غذائی:
یکی رژیم غذایی عادی و متعادل داشته باشید. از روی آوردن به رژیم‌های مد روز برای آرتریت، که اتفاقاً زیاد هم هستند، خودداری کنید. اگر چاق هستید وزن خود را کم کنید. چاقی باعث وارد آمدن فشار به مفصل می‌شود.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
۱. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آرتریت روماتویید را دارید.
۲. اگر یکی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد: تب عارض شود، یا علایم در مفاصلی که قبلاً درگیر نبوده‌اند پدیدار شوند. اگر دچار علایم جدید و غیر قابل کنترل شده اید. توجه داشته باشید که داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است اثرات جانبی به همراه داشته باشند.
منبع
عوامل بی حوصلگی