اصول روزه داری در بیمارانی که سابقه سنگ کلیه دارند

کلیه ها مسئول تنظیم آب و املاح بدن هستند و این کار را به دقت تمام انجام می دهند. حتما متوجه شده اید که اگر حتی چند لیتر مایعات پشت سر هم مصرف کنید، کلیه ها بلافاصله میزان زیادی آب را دفع می کنند و گرنه ما توسط آب زیادی که مصرف می کنیم غرق می شویم. همین موضوع در مورد املاح نیز صدق می کند. به عنوان مثال یون پتاسیم که در میوه جات به مقدار زیادی وجود دارد، اگر از طریق کلیه ها دفع نشود، میزان آن در خون بالا رفته و سبب ایست قلبی می شود.
 هر ملحی به میزان مشخصی در آب محلول است. به عنوان مثال اگر شما به یک لیوان آب شروع به اضافه کردن شکر کنید، شکر در ابتدا در آب حل می شود. حال اگر شما به اضافه کردن شکر به آب ادامه دهید، زمانی می رسد که دیگر شکر قابل حل در آب نیست و به اصطلاح می گوئیم که آب از شکر اشباع شده است. در نقطه اشباع، شکر شروع به کریستالیزه شدن می کند و به شکل جامد در می آید. در این نقطه ما برای اینکه شکر را به حالت محلول در آوریم باید میزان آب را افزایش دهیم ولی باز در این میزان آب افزایش یافته ما به نقطه ای می رسیم که آب از شکر اشباع شده و شکر به شکل کریستال در می آید.
 همین مکانیسم در مورد سنگ سازی کلیه ها نیز صادق است. شایعترین نوع سنگ کلیه به ترتیب اگزالات کلسیم و فسفات کلسیم هستند. اگر اگزالات کلسیم به شکل محلول در بیاید، کریستالیزه نشده و با ادرار دفع می شود، ولی کافی است که میزان آن در ادرار به نقطه ای برسد که دیگر قابل حل نباشد که در اصطلاح می گوئیم به نقطه اشباع رسیده است. در این حالت کریستال اگزالات کلسیم تشکیل می شود.
این کریستال ها در ابتدا در حد میکرون هستند و اگر حجم ادرار به مقدار کافی زیاد باشد از راه ادرار دفع می شوند، و گرنه در کلیه رسوب کرده و کم کم بزرگ شده و به شکل سنگ کلیه در اندازه های متفاوت در می آید.

 ثابت نشده است روزه داری فرد را مستعد سنگ کلیه می کند و بطور کلی سابقه سنگ کلیه مانع از گرفتن روزه نیست، از طرفی برای همه کسانی که دارای سنگ کلیه هستند یک نسخه واحد نمی توان پیچید و برای هر بیمار بسته به شرایط محیط، نوع کار، میزان فعالیت روزانه و میزان دفع مایعات، باید جداگانه تصمیم گرفت و در افرادی که فقط دارای یک بار سابقه سنگ کلیه بوده اند با افرادی که مکررا سنگ کلیه می سازند، دستورات پزشک متفاوت خواهد بود.
 نوع عملکرد کلیه (آیا کلیه ها سالم هستند یا نه و اگر آسیب دیده اند، این آسیب چقدر است) در اخذ تصمیم مهم است، به عنوان مثال میزان دفع آب یک کارگر ساختمانی که در زیر آفتاب کار می کند چندین برابر یک کارمند پشت میز نشین است که در یک اتاق دارای سرمایش مناسب کار می کند، بنابراین هر بیماری باید قبل از اخذ تصمیم در مورد چگونگی روزه داری، با پزشک معالج خود مشورت نماید.
 پزشک برای اینکه تصمیم بگیرد بیمار روزه بگیرد یا نه، پارامترهایی را در نظر خواهد گرفت مثل: سن و جنس، چگونگی سابقه سنگ کلیه (چند بار با چه فواصلی مبتلا به سنگ کلیه شده است)، سابقه اقدامات درمانی از جمله عمل جراحی برای سنگ، شغل بیمار و میزان مایعاتی که در روز از دست می دهد، وجود بیماری های دیگر مثل دیابت، چگونگی عملکرد کلیه (آیا کلیه ها عملکرد طبیعی دارند، اگر کلیه ها آسیب دیده اند این آسیب چقدر است، آیا بیمار فقط دارای یک کلیه است)، محل سنگ (آیا سنگ در داخل کلیه است و یا در داخل حالب)، اندازه و میزان سنگ (تعداد سنگ ها و اندازه آن ها چقدر است)، جنس سنگ (سنگ بیمار از چه جنسی است، اگزالات کلسیم، اسید اوریک، سنگ عفونی، سنگ سیستئینی)، میزان فعالیت روزانه (آیا بیمار بنا به دلایلی زمین گیر است و یا فعالیت های روزمره را انجام می دهد)، نوع رژیم غذائی و میزان مایعاتی که در روز مصرف می کند و همچنین نوع داروهائی که مصرف می کند.

در اصطلاح به افراد مبتلا به سنگ کلیه ای سنگ ساز فعال می گوئیم که این افراد هر شش ماه، دو بار مبتلا به سنگ کلیه می شوند. این افراد اگر به مقدار کافی مایعات مصرف نکنند به سرعت سنگ می سازند. توصیه می شود این افراد در فصل گرما و طولانی مدت روزه نگیرند همچنین بیمارانی که دارای سنگ حالب هستند تا موقع دفع سنگ و یا درمان آن نباید روزه بگیرند، چرا که این بیماران نیاز دارند هر چه زودتر سنگ خود را دفع کنند و اگر سنگ حالب به اندازه ای بزرگ باشد که جلوی دفع ادرار از کلیه مربوطه را کاملا مسدود کند، کلیه همان طرف در عرض 8 هفته از بین می رود. در حقیقت سنگ حالب از اورژانس های پزشکی است.

در افرادی که دارای سنگ کلیه از نوع عفونی هستند و عفونت فعال کلیه دارند، روزه داری توصیه نمی شود. همچنین افرادی که جنس سنگ آن ها سیستئین است، نباید روزه بگیرند چرا که به سرعت دچار سنگ کلیه می شوند.
افرادی که یک کلیه خود را به دلیل ابتلا به سنگ کلیه از دست داده اند، نباید روزه بگیرند، همچنین افرادی که بیش از 50 درصد عملکرد کلیه های خود را به علت سنگ کلیه از دست داده اند صلاح است روزه نگیرند و بیمارانی که برای بار اول در ماه رمضان دچار سنگ کلیه شده و مبتلا به درد و خونریزی می شوند نیز تا درمان نباید روزه بگیرند.
افرادی که در سابقه یک بار دچار سنگ کلیه شده اند و چندین سال است که دیگر سنگ کلیه نداشته اند، می توانند روزه بگیرند و از مایعات به شرح فوق باید استفاده کنند؛ همچنین افرادی که اخیرا فقط بار اول است که دچار سنگ کلیه شده اند و درمان نیز انجام شده است، می توانند روزه بگیرند و بیمارانی که دارای یک سنگ منفرد در قسمتی از کلیه بوده که چندین سال است، بدون تغییر باقی مانده است، می توانند روزه بگیرند و توصیه می شود این افراد حتما ما بین افطاری و سحری حداقل 8 لیوان آب علاوه از میزان مورد نیاز برای رفع تشنگی بنوشند.

آنچه باید دربارۀ سرطان مثانه و مجاری ادراری بدانید (2)

وجود این علائم، صددرصد به‌معنای وجود سرطان مثانه نیست. عفونت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، تومورهای خوش‌خیم، سنگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مثانه، یا دیگر مشکلات نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند موجب بروز این علائم شوند. كسانی که این علائم را دارند باید به پزشک مراجعه کنند تا وی بتواند مشکل را هر چه سریع‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر تشخیص داده و درمان کند. افرادی که علائم بالا را دارند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند به پزشک خانوادگی خود یا یک اورولوژیست- (متخصص مجاري ادرار) - مراجعه کنند.

تشخیص

در صورتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که بیمار علائمی دال بر وجود سرطان مثانه بروز دهد، ممکن است پزشک نشانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عمومی را بررسی کرده و برای وی آزمایش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی تجویز کند. ممکن است برای بیمار یک یا چند فرایند زیر تجویز شود:

پزشک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به وسیلۀ سیستوسکوپ از بافت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نمونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برداری کند. سپس آسیب‌شناس آن نمونه را زیر میکروسکوپ معاینه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. برداشتن بافت، به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌منظور معاینه برای بررسی وجود سلول‌های سرطانی نمونه‌برداری نام دارد. در بسیاری از موارد، نمونه‌برداری تنها راه مطمئن برای مشخص کردن وجود سرطان است. در مورد تعداد اندکی از بیماران، پزشک طی فرایند نمونه‌برداری تمام ناحیۀ سرطانی را برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارد. در مورد این بیماران، تشخیص و درمان سرطان مثانه در یک فرایند صورت می‌گیرد.

تعیین مرحلۀ سرطان (Staging)

در صورت تشخیص سرطان مثانه، پزشک لازم است به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌منظور تعیین بهترین روش درمانی، مرحله، یا میزان گسترش سرطان را بداند. تعیین مرحلۀ سرطان فرایندی دقیق است که به‌وسیلۀ آن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان تعیین کرد که آیا سرطان به دیوارۀ مثانه حمله کرده است یا خیر، آیا گسترش یافته است یا خیر و در صورتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که جواب مثبت باشد، به کدام بخش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بدن رسوخ كرده است؟

ممکن است پزشک مرحلۀ سرطان را همزمان با تشخیص آن تعیین کند، و یا بدين‌منظور، برای بیمار آزمایش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بیش‌تری تجویز کند. این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برداری – سی.تی.اسکن، عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برداری با تشدید مغناطیسی (ام.آر.آی)، سونوگرافی، عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برداری از کلیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و مثانه با ماده حاجب درون وریدی، اسکن استخوان، یا عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برداری با اشعۀ ایکس از قفسۀ سینه - باشد. گاهی تعیین مرحلۀ سرطان تنها با انجام جراحی تکمیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

ویژگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اصلی هر یک از مراحل سرطان مثانه به ترتیب زیر است:

درمان

بسیاری از مبتلایان به سرطان مثانه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهند نقش مؤثری در تصمیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مربوط به مراقبت‌های پزشکی خود داشته باشند و هرچه بیش‌تر دربارۀ بیماری و گزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های درمانی شان بدانند. لیكن، شوک و استرسی که افراد پس از تشخیص سرطان تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، شرایط شان را برای تمركز بر روی تمام آنچه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهند از پزشک بپرسند، دشوار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. اغلب، تهیۀ فهرستی از پرسش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پیش از ديدار با پزشك می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند مفید باشد. به‌منظور به‌خاطر سپردن صحبت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های پزشک، بیماران می‌توانند یاداشت بردارند یا حتی با اجازه او از دستگاه ضبط صوت استفاده کنند. برخی از بیماران مایلند در هنگام ملاقات با پزشک، یکی از اعضای خانواده یا دوستانشان نیز – به‌منظور شرکت در بحث، یاداشت‌برداری یا تنها جهت شنیدن مکالمات - آن ها را همراهی کند.

گاهی پزشکان بیمار را به دیگر پزشکانی که در درمان سرطان تخصص دارند معرفی می کنند، یا اینکه بیماران خودشان چنین درخواستی را مطرح می كنند. معمولاً درمان ظرف چند هفته پس از تشخیص آغاز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و بیماران فرصت دارند که با پزشک دربارۀ گزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های درمانی صحبت کنند، نظر دوم بگیرند و اطلاعات خود را دربارۀ سرطان مثانه افزایش دهند.

گرفتن نظر دوم

بیمار ممکن است پیش از آغاز درمان، بخواهد دربارۀ تشخیص سرطان، مرحلۀ سرطان و برنامۀ درمانی نظر دومی را جویا شود. جمع‌آوری سوابق پزشکی و تعیین وقت برای ملاقات با پزشک دیگر شايد کمی زمان ببرد. در بیش‌تر موارد، یک تأخیر کوتاه موجب کاهش تأثیر درمان نخواهد شد.

برای یافتن پزشکی جهت گرفتن نظر دوم، چند روش وجود دارد: